آموزش جامع طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر (مراکز داده)

دیتاسنتر مرکز فناوری عملیات مدرن سازمانی است. مرکز داده زیرساخت IT حیاتی مورد نیاز برای ارائه منابع و خدمات به کارمندان، شرکا و مشتریان تجاری در سراسر جهان را فراهم می کند. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا به بررسی طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر بپردازیم.

دیتاسنتر یا مراکز داده چیست؟

یک کسب و کار کوچک یا متوسط ​​اغلب می تواند یک “دیتاسنتر” مفید را در محدوده یک کمد یا اتاق راحت دیگر با تغییرات اندک، در صورت وجود، پیاده سازی کند. با این حال، مقیاس بزرگ درگیر در محاسبات سازمانی، فضای اختصاصی بزرگی را می طلبد که به دقت طراحی شده است تا از فضا، نیرو، خنک کننده، مدیریت، قابلیت اطمینان و نیازهای امنیتی زیرساخت فناوری اطلاعات پشتیبانی کند.

در نتیجه، مرکز داده بزرگترین و گرانترین دارایی کسب و کار را نشان می دهد. رهبران کسب و کار و فناوری اطلاعات باید به مسائل مربوط به طراحی و ساخت دیتاسنتر توجه زیادی داشته باشند تا اطمینان حاصل کنند که تسهیلات حاصل نیازهای تجاری را در طول چرخه عمر تسهیلات و شرایط تغییر کسب و کار برآورده می کند.

اجزای اصلی یک دیتاسنتر چیست؟

دو جز اصلی برای هر مرکز داده وجود دارد: تسهیلات، و زیرساخت فناوری اطلاعات که در داخل مرکز قرار دارد. این 2 مورد با هم کار می کنند، اما می توان آنها را جداگانه مورد بحث قرار داد.

امکانات مورد نیاز برای مراکز داده

دیتاسنتر فقط یک فضای باز بزرگ است که زیرساخت ها در آن مستقر خواهند شد. یک مرکز به درستی طراحی شده مجموعه ای از عوامل زیر را در نظر می گیرد:

فضا مورد نیاز

باید فضای کافی برای زمین وجود داشته باشد. اندازه‌گیری ساده متر مربع، برای نگهداری زیرساخت‌های فناوری اطلاعاتی که کسب‌وکار قصد دارد در حال حاضر و در آینده به کار گیرد. فضا باید در یک مکان خوب در نظر گرفته شده با مالیات و دسترسی مقرون به صرفه واقع شود. این فضا اغلب برای تطبیق با اهداف مختلف یا انواع استفاده تقسیم می شود.

قدرت

برای راه اندازی تمام زیرساخت های فناوری اطلاعات، باید توان کافی، بر حسب وات، اغلب به 100 مگاوات وجود داشته باشد. برق باید مقرون به صرفه و بدون نوسان یا اختلال باشد. برق تجدیدپذیر و مکمل/کمکی باید وجود داشته باشند.

خنک کننده

مقدار عظیمی از توان تحویل داده شده به یک مرکز داده به گرمای زیادی تبدیل می شود که باید با استفاده از سیستم های HVAC معمولی و همچنین سایر فناوری های خنک کننده غیر متعارف از زیرساخت فناوری اطلاعات حذف شود.

امنیت

با توجه به ارزش مرکز داده و اهمیت حیاتی آن برای کسب و کار، دیتاسنتر باید شامل دسترسی کنترل شده با استفاده از انواع تاکتیک ها باشد.

مدیریت

دیتاسنتر مدرن معمولاً دارای یک سیستم مدیریت ساختمان (BMS) است که برای کمک به مدیران فناوری اطلاعات و کسب و کار در نظارت بر محیط مرکز داده، از جمله نظارت بر دما، رطوبت، سطوح برق و سرمایش، و همچنین دسترسی و ثبت امنیت طراحی شده است.

زیر ساخت ها در طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر

یک زیرساخت نشان دهنده مجموعه وسیعی از تجهیزات فناوری اطلاعات می باشد که در داخل تأسیسات مستقر شده است. این تجهیزاتی است که برنامه ها را اجرا می کند و خدماتی را به کسب و کار و کاربرانش ارائه می دهد. یک زیرساخت IT معمولی شامل اجزای زیر است:

سرورها

این رایانه ها میزبان برنامه های کاربردی سازمانی هستند و وظایف محاسباتی را انجام می دهند که برای طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر اهمیت بسیاری دارند.

شبکه سازی

سیستم‌های فرعی، مانند آرایه‌های دیسک، برای ذخیره و محافظت از داده‌های کاربردی و تجاری استفاده می‌شوند.
شبکه سازی تجهیزات مورد نیاز برای ایجاد یک شبکه تجاری شامل سوئیچ ها، روترها، فایروال ها و سایر عناصر امنیت سایبری است.

کابل ها و رک ها

تعداد زیادی سیم، تجهیزات فناوری اطلاعات را به هم متصل می‌کنند و از رک های سرور فیزیکی برای سازماندهی سرورها و سایر تجهیزات در فضای تأسیسات استفاده می‌شود.

سرور پشتیبان

منبع تغذیه بدون وقفه (UPS)، فلایویل (Flywheel) و سایر سیستم های برق اضطراری برای اطمینان از رفتار منظم زیرساخت در صورت قطع برق اصلی بسیار مهم هستند.

پلتفرم های مدیریتی

یک یا چند پلتفرم مدیریت زیرساخت مرکز داده (DCIM) برای نظارت و مدیریت گزارش زیرساخت فناوری اطلاعات در مورد سلامت، در دسترس بودن، ظرفیت و پیکربندی سیستم مورد نیاز است.

هنگامی که یک کسب و کار تصمیم به طراحی و پیاده سازی یک دیتاسنتر می گیرد، تمرکز طبیعی بر طراحی و ساخت تسهیلات است. اما مدیران فناوری اطلاعات باید زیرساخت هایی را که برای اعتبار بخشیدن به پروژه وارد تاسیسات می شود، در نظر بگیرند.

چگونه یک دیتاسنتر طراحی کنیم؟

هیچ استاندارد یا الزامی برای طراحی یا پیاده سازی دیتاسنتر وجود ندارد. یک مرکز داده برای پاسخگویی به نیازهای منحصر به فرد کسب و کار کلی طراحی شده است، نه برعکس. با این حال، هدف اصلی هر استاندارد ایجاد یک پلتفرم مشترک از بهترین شیوه ها است. مجموعه ای از استانداردهای فعلی مرکز داده وجود دارد و یک کسب و کار می تواند یک یا چند استاندارد را در پروژه مرکز داده ترکیب کند. استانداردها کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که توجه کافی به این عوامل از جمله موارد زیر صورت می گیرد:

• طراحی مفهومی
• چیدمان و برنامه ریزی فضا
• الزامات ساخت و ساز ساختمان
• مسائل امنیتی فیزیکی
• وسایل داخلی ساختمان (سیستم های مکانیکی، الکتریکی، لوله کشی و آتش نشانی)
• عملیات و گردش کار
• نگهداری

در ادامه تنها برخی از استانداردهای اصلی طراحی مرکز داده و زیرساخت ها آورده شده است:

استاندارد Uptime

استاندارد Tier Institute Uptime بر طراحی، پیاده سازی و راه اندازی دیتاسنتر تمرکز دارد و برای تعیین انعطاف پذیری تسهیلات در ارتباط با چهار سطح افزونگی / قابلیت اطمینان استفاده می شود.

ANSI/TIA 942-B

این استاندارد شامل برنامه ریزی، طراحی، ساخت و راه اندازی مشاغل ساختمانی و همچنین حفاظت در برابر آتش، فناوری اطلاعات و تعمیر و نگهداری می باشد. همچنین از چهار سطح رتبه بندی قابلیت اطمینان استفاده می کند که توسط متخصصان دارای گواهی BICSI پیاده سازی شده است.

سری EN 50600

این سری از استانداردها بر روی کابل فناوری اطلاعات و طراحی شبکه تمرکز دارد و دارای مفاهیم افزونگی و قابلیت اطمینان زیرساخت های مختلف است که بر اساس استاندارد Tier مؤسسه Uptime بنا شده است.

ASHRAE

دستورالعمل های ASHRAE، که مختص IT یا مراکز داده نیست، به طراحی و اجرای گرمایش، تهویه، تهویه مطبوع، تبرید و … مربوط می شود.

علاوه بر این، استانداردهای نظارتی و عملیاتی بسیار متنوعی وجود دارد که می توان آنها را برای مراکز داده اعمال کرد. استانداردهای نظارتی شامل HIPAA، قانون Sarbanes-Oxley ،SAS 70 Type I یا II و قانون Gramm-Leach-Bliley هستند. استانداردهای عملیاتی می تواند شامل ISO 9000 برای کیفیت، ISO 14000 برای مدیریت محیط زیست، ISO 27001 برای امنیت اطلاعات، استاندارد امنیت داده و EN 50600-2-6 در مورد مدیریت و اطلاعات عملیاتی باشد.

استانداردها به اطمینان از طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر کمک می کنند. بعلاوه، پذیرش و مستندسازی دقیق استفاده از استانداردهای مربوطه می‌تواند به کسب‌وکار کمک کند تا از انطباق کافی از طریق انعطاف‌پذیری مناسب تسهیلات، مدیریت و آمادگی‌های تداوم کسب‌وکار اطمینان حاصل کند.

سازمان فضای فیزیکی و مرکز داده

مرکز داده در قلب خود، چیزی بیشتر از یک فضای باز بزرگ است. یک انبار با دقت آماده شده که برای میزبانی و بهره برداری به زیرساخت های IT نیاز دارد.

دیتاسنتر ممکن است نیازهای فعلی یا آتی کسب و کار را برآورده نکند. خیلی بزرگ است و سرمایه هنگفتی را می توان در تامین فضای بلااستفاده هدر داد. ایجاد تسهیلاتی که ظرفیت رشد و در عین حال بهره برداری را بهینه می کند بسیار مهم است. اندازه مرکز داده گاهی اوقات به خودی خود یک هنر در نظر گرفته می شود. فاکتورهای بی شمار دیگری که در فضای مرکز داده باید در نظر گرفته شود عبارتند از:

• نورپردازی: روشنایی اغلب مراکز داده بدون حضور انسان، کم یا خاموش است.
• درجه حرارت: خنک کننده می تواند دما را پایین نگه دارد، بنابراین انسان ممکن است به برخی از لباس های محافظ نیاز داشته باشد.
• سر و صدا: فن های خنک کننده در ده ها – حتی صدها – سرور می توانند صدایی ناخوشایند ایجاد کنند که به محافظت از شنوایی نیاز دارد.
• وزن: تجهیزات سنگین هستند و کفپوش باید طوری طراحی شود که وزن بسیار زیاد را تحمل کند.

فراتر از فضای فیزیکی، طراحی‌های دیتاسنتر باید شامل در نظر گرفتن دقیق مکان‌ها و چیدمان‌های تجهیزات باشد. به عنوان مثال، جایی که زیرساخت فناوری اطلاعات در داخل تأسیسات قرار می‌گیرد. رایج‌ترین ویژگی هر طرح‌بندی مرکز داده، رک سرور است یا به‌طور ساده، رک یک قاب فلزی خالی با فاصله استاندارد و گزینه‌های نصب است که برای نگهداری تجهیزات استاندارد فناوری اطلاعات رک مانند سرورها، زیرسیستم‌های ذخیره‌سازی، تجهیزات شبکه، کابل‌کشی، سیستم‌های برق کمکی مانند دستگاه‌های UPS و گزینه‌های I/O مانند صفحه کلید و … استفاده می شود.

رک ها همچنین نقش حیاتی در طرح های خنک کننده دیتاسنتر ایفا می کنند. رک ها معمولاً برای ایجاد راهروهای سرد و گرم سازمان‌دهی می‌شوند که می‌توانند با وارد کردن هوای خنک به داخل راهروی سرد، که توسط چرخ دنده گرم می‌شود و در راهروی گرم قرار می‌گیرد، کارایی خنک‌کننده را بهبود بخشد، جایی که هوای گرم‌شده را می‌توان به طور موثر از آن خارج کرد.

امنیت دیتاسنتر

امنیت مرکز داده معمولاً شامل 3 جنبه متمایز امنیت دسترسی، امنیت تسهیلات و امنیت سایبری است.

دسترسی به امنیت هر بحثی در مورد امکانات مرکز داده باید شامل در نظر گرفتن امنیت فیزیکی باشد. امنیت فیزیکی مدیریت پرسنل انسانی و حفاظت از تأسیسات فیزیکی و همچنین زیرساخت فناوری اطلاعات آن است. وقتی به درستی اجرا شود، امنیت تضمین می کند که فقط پرسنل مجاز به تاسیسات و تجهیزات دسترسی دارند و تمام فعالیت های انسانی مستند شده است. امنیت می تواند شامل مجموعه ای از اقدامات زیر باشد:

• دسترسی به داخل و اطراف تأسیسات (از جمله مناطق تجهیزات)
• دسترسی کلید به رک ها و سرورهای خاص
• مدارک مربوط به دسترسی کارمند و بازدیدکننده/فروشنده
• نظارت تصویری
• پرسنل امنیتی در محل

امنیت تاسیسات

امنیت فیزیکی همچنین به یکپارچگی محیط مرکز داده، از جمله دما، رطوبت و شرایط دود/آتش سوزی/سیل مربوط می شود. این جنبه حفاظت از مرکز داده اغلب توسط یک BMS انجام می شود که شرایط محیطی یا اضطراری را نظارت کرده و به مدیران ساختمان گزارش می دهد.

امنیت سایبری

امنیت سایبری بر کنترل دسترسی به داده های سازمانی و برنامه های کاربردی میزبانی شده در زیرساخت فناوری اطلاعات مرکز داده تمرکز دارد. هدف از امنیت سایبری این است که اطمینان حاصل شود برای کاربرانی که به درستی احراز هویت شده اند می توانند به داده ها دسترسی داشته باشند یا از برنامه ها استفاده کنند و هر گونه نقض فورا گزارش و رسیدگی شود. به عنوان مثال، امنیت فیزیکی از لمس یک دیسک در مرکز داده توسط انسان جلوگیری می کند، در حالی که امنیت سایبری از دسترسی همان انسان به داده های روی دیسک از صدها مایل دورتر در یک شبکه جلوگیری می کند. امنیت سایبری از ترکیبی از ضد بدافزار، مدیریت پیکربندی، تشخیص/جلوگیری از نفوذ، ثبت فعالیت و سایر ابزارها به منظور نظارت بر فعالیت شبکه و شناسایی تهدیدات احتمالی استفاده می‌کند.

نیاز مرکز داده به قدرت و عملکرد

قدرت یک چالش همیشگی برای هر مرکز داده در کلاس سازمانی است. یک تاسیسات بزرگ می تواند حدود 100 مگاوات مصرف کند. برای تامین انرژی حدود 80000 خانه کافی است و برق بزرگترین Opex را برای یک مرکز داده در کلاس سازمانی ایجاد می کند. بنابراین، اپراتورهای مرکز داده خواسته های زیر را برای برق شهری مطرح می کنند:

• ظرفیت: برای راه اندازی مرکز داده باید توان کافی وجود داشته باشد.
• هزینه: برق باید تا حد امکان ارزان باشد.
• کیفیت: برق باید از نظر الکتریکی تمیز باشد (یعنی عاری از نویز الکتریکی نامطلوب، نوسانات و میخ‌ها).
• قابلیت اطمینان: برق باید بدون خاموشی یا سایر اختلالات باشد.

برای اینکه یک کسب و کار بتواند مسائل مربوط به انرژی هر سایت مرکز داده را درک کند، مهم است که طراحان مرکز داده و مدیران فناوری اطلاعات، نیازهای برق تاسیسات و زیرساخت فناوری اطلاعات آن را محاسبه کنند. این معیاری است که به یک کسب و کار امکان می دهد هزینه های تقریبی برق را درک کند و ظرفیت را با شرکت های برق منطقه ای مورد بحث قرار دهد.

هیچ وسیله واحدی برای برآورد توان مورد نیاز وجود ندارد. برای این تأسیسات، توان یک برآورد ساده از نیازهای روشنایی و HVAC است. نیازهای انرژی زیرساخت فناوری اطلاعات می‌تواند پیچیده‌تر باشد، زیرا نیازهای برق سرور با حجم کاری به عنوان مثال، میزان کاری که برنامه‌ها انجام می‌دهند و پیکربندی هر سرور، از جمله انتخاب CPU، حافظه نصب شده و سایر دستگاه‌های توسعه‌دهنده، مانند پردازنده های گرافیکی.

در نهایت، برق شهری ناگزیر با اختلالات گاه به گاه در تولید و توزیع مواجه خواهد شد، بنابراین مراکز داده باید یک یا چند گزینه برای برق اضافی یا پشتیبان داشته باشند.

در سطح تأسیسات، یک دیتاسنتر می‌تواند از ژنراتورهای پشتیبان با سوخت دیزل یا گاز طبیعی استفاده کند که قادر به راه‌اندازی کل تأسیسات در دراز مدت هستند. توان پشتیبان را می توان با منابع انرژی تجدیدپذیر محلی، مانند نیروگاه های خورشیدی یا بادی تکمیل کرد. در سطح زیرساخت فناوری اطلاعات، رک‌ها می‌توانند گزینه‌های UPS را در خود جای دهند، که پشتیبان‌گیری کوتاه‌مدت باتری را برای خاموش کردن منظم سیستم در زمانی که قطع برق اجتناب‌ناپذیر می‌شود، فراهم می‌کند.

کارایی و پایداری دیتاسنتر

نگرانی های امروزی در مورد اثرات زیست محیطی انتشار CO2 از تولید برق، بسیاری از سازمان ها را بر آن داشته است تا تاکید جدیدی بر کارایی و پایداری مرکز داده داشته باشند.

بازده اساساً معیاری از کار انجام شده در مقابل میزان انرژی مصرف شده برای انجام آن کار است. اگر تمام آن انرژی ورودی با موفقیت به کار مفید تبدیل شود، راندمان 100٪ است. اگر هیچ یک از آن انرژی ورودی منجر به موفقیت در کار نشود، راندمان 0٪ است. کسب‌وکارها به دنبال بهبود کارایی تا 100٪ هستند.

اقداماتی مانند اثربخشی مصرف انرژی (PUE) برای کمک به سازمان‌ها در سنجش کارایی در دسترس هستند. PUE به عنوان توان ورودی به مرکز داده تقسیم بر توان مورد استفاده در زیرساخت فناوری اطلاعات محاسبه می شود. این نسبت ساده ای را نشان می دهد که با نزدیک شدن بازده به 100% به 1.0 می رسد و درصد مربوطه به عنوان کارایی زیرساخت مرکز داده بیان می شود. کسب‌وکارها می‌توانند نسبت PUE را با کاهش میزان انرژی در استفاده‌های غیر IT، مانند کاهش روشنایی و سرمایش در فضاهای غیر IT و اجرای سایر طرح‌های ساختمانی با مصرف انرژی، بهبود بخشند.

در برخی موارد، کسب‌وکار می‌تواند با استفاده از انرژی از منابع غیرآلاینده، مانند نیروگاه‌های خورشیدی یا بادی، به صفر خالص نزدیک شود. در موارد دیگر، توان را می توان از ارائه دهندگان برق خریداری کرد که قادر به جذب یا بازیابی مقدار معادل CO2 منتشر شده در تولید انرژی هستند که انتشار صفر خالص را به همراه دارد. برای دستیابی به صفر خالص، کسب‌وکارها باید از حفظ انرژی، بهره‌وری انرژی، مانند طرح‌های PUE و منابع انرژی غیرآلاینده تجدیدپذیر استقبال کنند.

بهترین شیوه های طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر

همانطور که گفته شد هیچ راه مشخصی برای طراحی مرکز داده وجود ندارد و طرح های بی شماری وجود دارد که نیازهای منحصر به فرد هر کسب و کار را برآورده می کند. اما استراتژی‌های زیر می‌توانند یک طراحی مرکز داده با کارایی و پایداری برتر ایجاد کنند:

• راندمان برق را اندازه گیری کنید: اپراتورهای مرکز داده قادر نیستند آنچه را که اندازه گیری نمی کنند مدیریت کنند، بنابراین از معیارهایی مانند PUE برای نظارت بر کارایی مرکز داده استفاده کنید. PUE باید یک اندازه گیری مداوم در فواصل زمانی مکرر در طول سال باشد، زیرا فصول و آب و هوا می توانند بر مصرف برق تأثیر بگذارند.
• جریان هوا را دوباره بررسی کنید: سرمایش برای عملکرد ایمن زیرساخت فناوری اطلاعات ضروری است، اما جریان هوا باید مدیریت و بهینه شود. این می‌تواند شامل محدود کردن اختلاط هوای گرم/هوای سرد، استفاده از طرح‌های مهار راهرو گرم/راهرو سرد و حتی استفاده از صفحات خالی برای پوشاندن دهانه‌های رک های استفاده نشده باشد، که از جریان هوای خنک به مکان‌هایی که هیچ دنده‌ای را خنک نمی‌کنند، جلوگیری می‌کند.
• دما را بالا ببرید: هر چه اتاق سرور سردتر باشد، انرژی بیشتری مصرف می‌کند و گران‌تر است. به جای سردتر نگه داشتن اتاق سرور، تأثیر افزایش واقعی دما را ارزیابی کنید. به عنوان مثال، به جای اجرای راهروی سرد در دمای 68 تا 72 درجه فارنهایت، راهروی سرد را با دمای 78 تا 80 درجه فارنهایت در نظر بگیرید. اکثر تجهیزات IT می توانند دماهای بالا را به این ترتیب تحمل کنند.
• خنک کننده جایگزین را امتحان کنید: یک سیستم HVAC ممکن است برای مراکز داده استاندارد باشد، اما راه‌هایی برای کاهش یا حذف وابستگی به HVAC معمولی در نظر بگیرید. به عنوان مثال، مراکز داده در آب و هوای سردتر ممکن است استفاده از HVAC را کاهش دهند و هوای بیرون خنک‌تری را که خنک‌کننده رایگان نامیده می‌شود، وارد تاسیسات کنند. به طور مشابه، HVAC را می‌توان با چیلرهای خنک‌شونده با آب – به عنوان مثال، اکونومایزرها – یا سایر فناوری‌های تبادل حرارتی که انرژی بسیار کمتری مصرف می‌کنند، تکمیل یا جایگزین کرد.
• بهبود توزیع برق: راندمان برق مرکز داده اغلب به دلیل ناکارآمدی در دستگاه های کنترل و توزیع نیرو، مانند ترانسفورماتورهای تجهیزات، PDU ها و دنده های UPS از بین می رود. از دنده‌های توزیع نیرو با راندمان بالا استفاده کنید و دنده‌ها را به حداقل برسانید – که هر دو منجر به گام‌های کمتر و فرصت‌هایی برای تلفات می‌شوند..

چالش های طراحی مرکز داده

اگرچه هیچ فرمول مشخصی برای طراحی و پیاده سازی دیتاسنتر وجود ندارد، اما چالش‌های همیشگی متعددی برای طراحان و اپراتورهای مرکز داده وجود دارد. از جمله:

• مقیاس پذیری
• انعطاف پذیری
• استقامت
• تغییر دادن

نرم افزار و ابزار مدیریت زیرساخت دیتاسنتر

مراکز داده ارگانیسم های پیچیده ای هستند که نیاز به نظارت و مدیریت مستمر در هر دو سطح تسهیلات و زیرساخت فناوری اطلاعات دارند. اپراتورهای مرکز داده معمولاً از ابزارهای DCIM برای ارائه چشم انداز به عملکرد تسهیلات و زیرساخت استفاده می کنند. مجموعه ای از وظایف مدیریتی رایج مورد نیاز برای راه اندازی یک مرکز داده شامل موارد زیر است:

• رصد و نظارت: وظایف رصد شامل نظارت بر قدرت، دما و رطوبت در داخل تاسیسات است. مشاهده در زیرساخت می تواند شامل ظرفیت موجود باشد، به این معنی که کدام سیستم ها مورد استفاده قرار می گیرند و کدام رایگان هستند. سلامت برنامه برای نظارت بر عملکرد صحیح بارهای کاری کلیدی سازمانی و زمان کار یا در دسترس بودن کلی می باشد. وظایف نظارت معمولاً به سیستم‌های هشدار و صدور بلیط برای اولویت‌بندی و رفع مشکلات در صورت شناسایی مرتبط هستند.
• آماده سازی و اصلاح: مدیریت مرکز داده همچنین شامل وظایف آماده‌سازی، مانند فرآیندهای بازیابی و پشتیبان‌گیری و همچنین قابلیت‌های مهاجرت بار کاری برای فعال کردن به موقع وظایف سرویس سیستم است. وظایف اصلاحی شامل سرویس های معمول، به همراه ارتقای دوره ای سیستم و عیب یابی و تعمیر سیستم موقت است.
• ظرفیت و قابلیت: مدیریت مرکز داده نیز در مورد برنامه ریزی برای آینده است. ابزارهای مدیریتی می‌توانند بر ظرفیت فعلی نظارت کنند – به عنوان مثال، منابع استفاده شده در مقابل منابع رایگان. همچنین به اپراتورهای مرکز داده برای ردیابی استفاده برای برنامه‌ریزی برای ظرفیت بیشتر کمک کنند. آنها همچنین به پشتیبانی از بهبودهای منظم در قابلیت مرکز داده، مانند ارتقاء سیستم، به روز رسانی فناوری و معرفی فناوری های جدید مرکز داده، کمک می کنند.