تفاوت سیستم مدیریت یکپارچه تهدیدات(utm) و فایروال‌های نسل بعدی(NGFW) چیست؟

فایروال‌های نسل بعدی(NGFW) و سیستم‌های مدیریت یکپارچه تهدیدات(UTM) دو مورد از محبوب‌ترین ابزارهای امنیت شبکه در بازار امروز هستند. آنها در دفاع در برابر حملات سایبری به اهداف مشابهی دست می‌یابند، اما نحوه برخورد هر نوع محصول با آن کار متفاوت است. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا به بررسی تفاوت سیستم مدیریت یکپارچه تهدیدات(utm) و فایروال‌های نسل بعدی(NGFW) بپردازیم که برای نیازهای منحصر به فرد هر سازمان، به‌خصوص امنیت شبکه آن، ضروری است.

فایروال نسل بعدی(NGFW) چیست؟

فایروال نسل بعدی(NGFW) یک دستگاه امنیتی شبکه است که در اصل بخشی از نسل سوم فناوری فایروال است.

فایروال‌های حالت دار همه چیز را در بسته‌های داده بازرسی می‌کنند تا لایه چهارم انتقال سیستم‌های اتصال متقابل (OSI) را باز کنند. از سوی دیگر، فایروال‌های نسل بعدی می‌توانند تا لایه هفتم برنامه بالا بروند که به آن‌ها اجازه می‌دهد برنامه‌های خاصی را مسدود کرده و کنترل برنامه‌های خاص را حفظ کنند. 

آگاهی از برنامه، یکی از ویژگی‌های اضافی است که فایروال های NGFW می‌توانند برای محافظت از شبکه تجاری شما از آن استفاده کنند.

سیستم مدیریت تهدید یکپارچه(UTM) چیست؟

سیستم مدیریت تهدید یکپارچه(UTM) یک سیستم جامع است که یک نقطه حفاظتی واحد در برابر بسیاری از رایج‌ترین تهدیدات امنیت سایبری فراهم می‌کند.

یک دستگاه UTM چندین لایه محافظت از شبکه را فراهم می‌کند. این لایه‌ها از فایروال‌های نسل بعدی، نرم‌افزار آنتی ویروس، سیستم‌های پیشگیری از نفوذ و تشخیص (IDPS)، فیلتر کردن وب‌سایت و هرزنامه‌ها و عملکرد شبکه خصوصی مجازی (VPN) تشکیل شده‌اند. 

تفاوت اصلی سیستم مدیریت یکپارچه تهدیدات(utm) و فایروال‌های نسل بعدی(NGFW)

هدف هر دو محصول NGFW و UTM محافظت از یک شبکه تجاری در برابر تهدیدات و آسیب پذیری‌های امنیت سایبری است. این راه حل‌های امنیتی شبکه ممکن است اهداف مشابهی داشته باشند، اما کمی متفاوت هستند.

مهم ترین تفاوت بین این دو راه حل این است که سیستم‌های UTM قابلیت‌های NGFW را با سایر وظایف امنیتی شبکه ترکیب می‌کنند:

• محافظت از نقطه پایانی: از رایانه‌های رومیزی، لپ‌تاپ‌ها و سرورها با آنتی ویروس و نرم‌افزارهای امنیتی وب محافظت می‌کند.
• محافظت از وب: در برابر تهدیدات وب محافظت می‌کند، فعالیت آنلاین را کنترل و پهنای باند برنامه را مدیریت می‌کند.
• حفاظت از نفوذ: قابل تغییر و گزینه‌های VPN قابل تنظیم، اتصال سایت به سایت و دسترسی از راه دور قابل انعطاف را فراهم می‌کند.
• حفاظت از ایمیل: هرزنامه‌ها و ویروس‌ها را متوقف می‌کند و در عین حال داده‌ها را با فرآیندها و فناوری محافظت از دست دادن داده (DLP) ایمن نگه می‌دارد.
• حفاظت از وب سرور: با استفاده از یک پروکسی معکوس از سرورها در برابر سوء استفاده‌ها محافظت می‌کند.

اگرچه سیستم‌های UTM عموماً طیف گسترده‌تری از حفاظت‌های شبکه را ارائه می‌دهند، اما ممکن است نتوانند به راحتی یک محصول اختصاصی NGFW، نیازهای امنیتی پیشرفته را برآورده کنند. 

بسیاری از متخصصان امنیت شبکه بر این باورند که UTM‌ها به دلیل تطبیق پذیری، برای مشاغل کوچک تا متوسط ​​مناسب هستند، در حالیکه NGFW‌ها برای شرکت‌های بزرگ با حجم زیادی از داده‌ها در حال عبور از شبکه هستند.

چگونه ابزارهای امنیتی شبکه مناسب را انتخاب کنیم؟

تصمیم برای استفاده از NGFW یا UTM باید بر اساس اندازه شرکت و تخصص، تجربه و اندازه کارکنان امنیتی باشد. شرکت‌های کوچک تا متوسط ​​با کارکنان امنیتی محدود ممکن است راه‌حل UTM را انتخاب کنند و شرکت‌های بزرگ‌تر که به اندازه کافی پرسنل امنیتی IT با تجربه دارند ممکن است به سمت راه‌حل NGFW بروند.

هر دو محصول برای سازمان مربوطه خود کار می‌کنند، اما شرکت‌ها می‌توانند وضعیت خود را با ابزارهای امنیتی شبکه اضافی و بهترین شیوه‌ها بهبود بخشند. 

برای مثال، با پیاده‌سازی ریزبخش‌بندی و امنیت صفر، کسب‌وکارها می‌توانند بخش‌هایی از شبکه تجاری را برای جلوگیری از گسترش حمله بدافزار تقسیم‌بندی کنند. CIOها و CTOها همچنین ممکن است یک راه حل امنیتی، مدیریت اطلاعات و رویداد (SIEM) یا امنیت، هماهنگ سازی، اتوماسیون و پاسخ (SOAR) را برای کمک به کارکنان امنیت فناوری اطلاعات از شبکه تجاری در برابر تهدیدات و آسیب پذیری‌های سایبری انتخاب کنند. 

ابهاماتی پیرامون ابزارهای امنیتی شبکه که مدیران ارشد فناوری اطلاعات باید در نظر بگیرند وجود دارد. راه حل مناسب – یا ترکیبی از راه حل‌ها – به چالش‌ها و نیازهای منحصر به فرد هر سازمان بستگی دارد. در بیشتر موارد، امنیت شبکه قوی به مجموعه‌ای از اقدامات حفاظتی و بهترین شیوه‌ها بستگی دارد.